آیا بنگلادش می‌تواند به سمت اهداف انرژی تجدیدپذیر خود تغییر جهت دهد؟

• آرزوهای انرژی‌های تجدیدپذیر بنگلادش همچنان برآورده نشده‌اند؛ انرژی‌های تجدیدپذیر تنها 3% از شبکه ملی را تشکیل می‌دهند، که بسیار کمتر از هدف 10% سیاست 2008 برای سال 2020 است.
• بازنگری سیاست آینده حداقل 20-25% انرژی تجدیدپذیر را برای سال 2030 و خنثی‌سازی کامل کربن تا سال 2050 هدف قرار می‌دهد.
• مشکلات هماهنگی بین نهادهای حاکم کیفت پیشرفت را دچار مشکل می‌کند و پیشنهاد می‌کند که نیاز به یک شورای انرژی تجدیدپذیر وجود دارد.
• متنوع سازی منابع انرژی، از جمله انرژی بادی و فناوری‌های نوظهور، برای تغییر چشم‌انداز انرژی بنگلادش حیاتی است.
• مشارکت بخش خصوصی حیاتی است؛ برداشتن موانع بوروکراتیک و ارائه مشوق‌ها می‌تواند سرمایه‌گذاری‌ها را جذب کند.
• راه‌حل‌های نوآورانه مانند مزارع خورشیدی شناور و سیستم‌های آگروولتایک می‌توانند بر مشکلات کمبود زمین غلبه کنند.
• تاسیس یک صندوق انرژی سبز و ترویج تولید محلی می‌تواند رشد مالی و صنعتی را تقویت کند.
• بنگلادش می‌تواند از رهبران منطقه‌ای مانند هند و ویتنام برای پیاده‌سازی استراتژی‌های بلندپروازانه انرژی تجدیدپذیر بیاموزد.

بنگلادش در آستانه‌ای قرار دارد که با چارچوب انرژی‌ای که به نظر می‌رسد در گذشته متوقف شده است، دست و پنجه نرم می‌کند. زمانی که سیاست انرژی تجدیدپذیر را در سال 2008 تصویب کرد، بنگلادش بخشی از آینده‌ای را تصور می‌کرد که در آن منابع تجدیدپذیر سهم قابل توجهی از تولید برق آن را تشکیل می‌دهند. اما این دیدگاه به طور عمده برآورده نشده است؛ به سال 2023 برگردیم و انرژی‌های تجدیدپذیر تنها 3% از شبکه ملی را تشکیل می‌دهد – بسیار دور از هدف بلندپروازانه 10% برای سال 2020.

با نزدیک شدن بنگلادش به بازنگری سیاست اساسی، فشار افزایش می‌یابد تا امنیت انرژی، انتشار کربن رو به رشد و تعهدات آب و هوایی بین‌المللی را برطرف کند. از این رو، سیاست تجدید نظر شده باید یک تغییر رادیکال به سمت اهداف واقعی‌تر و در عین حال بلندپروازانه را ترسیم کند، aiming for حداقل 20-25% انرژی تجدیدپذیر تا سال 2030 و خنثی‌سازی کامل بخش انرژی تا سال 2050.

هماهنگی بین نهادهای حاکم همچنان مانع سرسختی است که به طور معمول منجر به اجرای ناقص و تأخیر در پیاده‌سازی می‌شود. یک شورای انرژی تجدیدپذیر پیشنهادی می‌تواند تلاش‌ها را هماهنگ کند و اطمینان حاصل کند که مقامات به طور همکاری کار می‌کنند نه به صورت جداگانه. علاوه بر این، تقویت قدرت تنظیمی سازمان توسعه انرژی پایدار و تجدیدپذیر (SREDA) می‌تواند به راه‌اندازی سریع‌تر ابتکارات سبز کمک کند.

متنوع‌سازی کلید تغییر چشم‌انداز تجدیدپذیر بنگلادش است. در حالی که سیاست‌های گذشته عمدتاً بر روی انرژی خورشیدی و بیوماس تمرکز داشته‌اند، طیف وسیع‌تری در انتظار است. انرژی بادی، هم در خشکی و هم در دریا، پتانسیل گسترده‌ای در مناطق ساحلی مانند کوکس بازار دارد. کشور همچنین باید در افق‌های جدیدی مانند انرژی اقیانوسی، سوخت‌های هیدروژنی و سیستم‌های تبدیل زباله به انرژی سرمایه‌گذاری کند.

مشارکت بخش خصوصی به شدت عقب مانده است و مانع، موانع بوروکراتیک و عدم شفافیت سیاست‌ها هستند. با حذف قفل‌های اداری و ارائه مشوق‌های جذاب مانند معافیت‌های مالیاتی و یارانه‌ها، بنگلادش می‌تواند سرمایه‌گذاری لازم را به پروژه‌های تجدیدپذیر جذب کند. یک همکاری بین بخش عمومی و خصوصی می‌تواند به عنوان یک محرک برای نوآوری و گسترش در زمینه انرژی عمل کند.

با وجود معرفی دستورالعمل اندازه‌گیری خالص در سال 2018، پذیرش کند آن نشان‌دهنده نیاز به انگیزه‌های قوی‌تر سیاسی است. گسترش اندازه‌گیری خالص و ارائه مشوق‌های مالی برای نصب‌های خورشیدی روی بام‌ها می‌تواند پذیرش انرژی خورشیدی را تسریع کند و بدین ترتیب دسترسی به انرژی را به ویژه در مناطق روستایی دوردست افزایش دهد.

کمبود زمین چالشی formidable برای گسترش انرژی خورشیدی ایجاد می‌کند. با این حال، مزارع خورشیدی شناور یک راه‌حل هوشمندانه ارائه می‌دهند. بهره‌برداری از مخازن و آب‌ها می‌تواند فرصت‌های جدیدی برای نصب‌های خورشیدی باز کند، در حالی که سیستم‌های آگروولتایک می‌توانند تولید انرژی خورشیدی را با فعالیت‌های کشاورزی هماهنگ کنند و از زمین در دسترس به طور مؤثری استفاده کنند.

از نظر مالی، ایجاد یک صندوق انرژی سبز می‌تواند محدودیت‌های سرمایه را کاهش دهد و وام‌های با بهره پایین ارائه دهد و اعتماد سرمایه‌گذاران را تقویت کند. علاوه بر این، تهیه اوراق قرضه خاص انرژی تجدیدپذیر و مکانیزم‌های معاملات کربن می‌تواند منجر به جلب توجه محلی و بین‌المللی به سمت سرمایه‌گذاری در انرژی پاک شود.

بنگلادش تحت توافقنامه پاریس تعهداتی را برای خود گرفته است، اما هماهنگی واقعی با اهداف آب و هوای جهانی نیاز به استراتژی‌های تهاجمی‌تری دارد که شامل قیمت‌گذاری کربن و حذف سیستماتیک زغال‌سنگ و LNG وارداتی می‌شود. تمرکز بر تولید محلی فناوری‌های تجدیدپذیر، مانند پنل‌های خورشیدی و توربین‌های بادی، می‌تواند بخش انرژی بنگلادش را دوباره زنده کند، رشد اقتصادی را تقویت کرده و امنیت انرژی را در این فرایند افزایش دهد.

کشور می‌تواند درس‌های ارزشمندی از پیشتازان منطقه‌ای مانند هند و ویتنام بگیرد. آن‌ها نقشه‌راه‌هایی با اهداف بلندمدت، سیستم‌های انرژی غیر متمرکز و مشوق‌های تولید داخلی ارائه می‌دهند. تقلید از مدل‌های آن‌ها می‌تواند زمین حاصل‌خیزی برای شکوفایی بنگلادش در انرژی تجدیدپذیر ایجاد کند.

پانزده سال گذشته است و زمان در حال گذر است. سیاست انرژی بنگلادش نیاز به یک شوک به سمت مدرنیت دارد، شوکی که نه تنها وابستگی آن به سوخت‌های فسیلی را کاهش دهد بلکه آن را به عنوان پیشگام در انرژی پایدار قرار دهد. این سفر نیاز به تصمیم‌گیری سریع و اقدام قاطع دارد. عدم استفاده از این فرصت می‌تواند بحران انرژی بنگلادش را عمیق‌تر کند و گذار کشور به آینده‌ای پاک‌تر و سبزتر را متوقف نماید.

چرا بخش انرژی بنگلادش به یک اصلاح بنیادی اکنون نیاز دارد

مقدمه

بنگلادش در یک نقطه تعیین‌کننده در تکامل سیاست انرژی خود قرار دارد. با وجود اینکه سیاست انرژی تجدیدپذیر در سال 2008 برای تشویق به تغییر به منابع تجدیدپذیر ایجاد شد، این منابع تنها 3% از شبکه ملی را امروز تشکیل می‌دهند. با هدف اولیه 10% تا سال 2020، انتقال انرژی کشور به طور قابل توجهی عقب افتاده و نیازمند بازنگری فوری و جامع است.

سوالات فوری درباره سفر انرژی تجدیدپذیر بنگلادش

چرا بنگلادش در پذیرش انرژی تجدیدپذیر تاخیر دارد؟

عوامل متعددی مانع پیشرفت شده‌اند، از جمله موانع بوروکراتیک، عدم هماهنگی بین نهادهای حاکم، عدم کفایت قدرت تنظیمی نهادهایی همچون SREDA و تمرکز ناکامل بر تنوع بخشیدن به منابع تجدیدپذیر.

منابع ممکن انرژی تجدیدپذیر در بنگلادش چیستند؟

اگرچه تلاش‌های گذشته بر انرژی خورشیدی و بیوماس متمرکز بوده است، پتانسیل عظیمی در انرژی بادی، به ویژه در مناطق ساحلی مانند کوکس بازار وجود دارد. علاوه بر این، انرژی اقیانوسی، سوخت‌های هیدروژنی و سیستم‌های تبدیل زباله به انرژی فرصت‌های جدیدی برای تنوع و گسترش ارائه می‌دهند.

بنگلادش چگونه می‌تواند موانع مالی و زیرساختی را برطرف کند؟

ایجاد یک صندوق انرژی سبز که وام‌های با بهره پایین، اوراق قرضه انرژی تجدیدپذیر و مکانیزم‌های معاملات کربن را ارائه می‌دهد، می‌تواند محدودیت‌های سرمایه را کاهش دهد و سرمایه‌گذاری را جلب کند. مشوق‌های مناسب، از جمله معافیت‌های مالیاتی و یارانه‌ها می‌توانند مشارکت بخش خصوصی را بیشتر تحریک کنند.

بنگلادش چه چیزی می‌تواند از همسایگان منطقه‌ای بیاموزد؟

کشورهایی مانند هند و ویتنام با موفقیت اهداف بلندپروازانه و سیستم‌های انرژی غیرمتمرکز را پیاده‌سازی کرده‌اند و نشان داده‌اند که چارچوب‌های سیاست قوی و مشوق‌های تولید داخلی می‌توانند به طور قابل توجهی بخش‌های انرژی تجدیدپذیر را تقویت کنند.

روندها و پیش‌بینی‌های صنعت

هدف بنگلادش در دستیابی به 20-25% انرژی تجدیدپذیر تا سال 2030 و خنثی‌سازی کامل کربن تا سال 2050 نیاز به استفاده از روندهای نوظهور در فناوری تجدیدپذیر دارد. پیش‌بینی‌ها حاکی از تمرکز رو به افزایش بر تولید محلی—مانند تولید پنل‌های خورشیدی و توربین‌های بادی به طور محلی است—که باعث رشد اقتصادی و تقویت امنیت انرژی خواهد شد.

موارد استفاده واقعی و نوآوری‌ها

مزارع خورشیدی شناور: برای رسیدگی به کمبود زمین، مزارع خورشیدی شناور از مخازن و بدنه‌های آب استفاده می‌کنند و راه‌حلی عملی برای گسترش انرژی خورشیدی ارائه می‌دهند. این می‌تواند با سیستم‌های آگروولتایک ترکیب شود، به طوری که زمین همزمان برای کشاورزی و تولید انرژی خورشیدی استفاده شود.

شراکت‌های عمومی-خصوصی: پل زدن بین سیاست فعلی و نوآوری نیازمند شراکت‌های عمومی-خصوصی قوی است. این همکاری‌ها به پیدایش راه‌حل‌های نوآورانه و تسهیل پروژه‌های بزرگ مقیاس که موجب توسعه بخش تجدیدپذیر می‌شود، کمک خواهد کرد.

مرور مزایا و معایب

مزایا:

– رشد اقتصادی: با بهره‌برداری از منابع تجدیدپذیر مانند باد و خورشید، بنگلادش می‌تواند به ایجاد مشاغل و تولید محلی کمک کند و بیکاری را کاهش دهد و پیشرفت اقتصادی را افزایش دهد.

– مزایای زیست‌محیطی: انتقال از سوخت‌های فسیلی به طور قابل توجهی میزان انتشار کربن و آلاینده‌های مضر برای سلامت و محیط زیست را کاهش می‌دهد.

معایب:

– هزینه‌های اولیه: انتقال به انرژی‌های تجدیدپذیر شامل هزینه‌های اولیه قابل توجه و تغییرات زیرساختی است که ممکن است منابع مالی را تحت فشار قرار دهد.

– فاصله تکنولوژیکی و مهارتی: با استقرار فن‌آوری‌های پیشرفته نیاز به مهارت‌های تخصصی وجود دارد، که بر اهمیت ارتقای مهارت‌های نیروی کار تأکید می‌کند.

توصیه‌های عملی

1. ایجاد یک شورای انرژی تجدیدپذیر: برای اطمینان از تلاش‌های هماهنگ، ایجاد یک نهاد مرکزی برای بهینه‌سازی ابتکارات انرژی تجدیدپذیر ضروری است.

2. گسترش مکانیسم‌های مالی: توسعه وام‌های سبز با بهره پایین و اوراق قرضه، همراه با استراتژی‌های قیمت‌گذاری کربن، می‌تواند سرمایه‌گذاری را جذب کند.

3. استفاده از شراکت‌های جهانی: با کشورهای پیشتاز در انرژی تجدیدپذیر همکاری کنید تا از تجربیات و فناوری‌ها بهره‌مند شوید.

4. تقویت زیرساخت‌های شبکه: نوآوری و غیرمتمرکز کردن شبکه ملی به منظور پذیرش ورودی‌های بیشتری از انرژی تجدیدپذیر.

برای اطلاعات بیشتر درباره روندهای جهانی انرژی تجدیدپذیر، به سازمان بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر (IRENA) مراجعه کنید.

نتیجه‌گیری

آینده انرژی بنگلادش به توانایی آن در مدرن‌سازی سیاست‌های خود و تسریع در پذیرش انرژی‌های تجدیدپذیر بستگی دارد. با به کارگیری منابع موجود، مثال‌های منطقه‌ای و همکاری‌های عمومی-خصوصی، بنگلادش می‌تواند خود را به عنوان یک پیشگام در انرژی پایدار بازتعریف کند و آینده‌ای روشن و پایدار برای نسل‌های آینده تضمین نماید.